Antioksidanlar

Antioksidanların farklı stabilizasyon mekanizmalarıyla fiziksel olarak karıştırılması, bugün en gelişmiş düzeydedir. Birleşik halde iki stabilizatörün genel etkisi, ikisinin ayrı ayrı etkilerinin toplamından daha yüksektir.

Fenolik antioksidanlar, polimerler gibi pek çok organik malzemenin ısıl bozunumunu engelleyen radikal tutuculardır. Fosfitler, tiyoeterler ve ışık stabilizatörleri ile birlikte kullanıldıklarında daha etkili olurlar.

Fosfitler, polimerlerin otooksidasyonu sırasında oluşan hidroperoksitleri etkili bir şekilde ayrıştırır. Fosfitler özellikle, eriyik proseslerinde karışım halinde fenolik antioksidanlarla birlikte kullanılmaktadır. Bu bileşimler tek başına kullanılan fenolik antioksidanlardan daha etkilidir.

Tiyoeterler olarak da bilinen, sülfür içeren antioksidanlar, polimer bozunmasıyla oluşan peroksitle tepkimeye girer ve onu asal maddelere ayrıştırır. Bu tip ‘ikincil antioksidanlar’ fenolik antioksidanlarla birlikte kullanıldıklarında ilave uzun ömürlü bir stabilizasyon sağlamak üzere, dikkate değer bir sinerjizm sergilemektedir.